Yaklaş

yaklaş korku yok ki gözlerimde bir gram ölüme dair duygularla kapandı dört duvar ben boş ümitlerle hep dünümü terk ettim neticede belli işte umut dolu yarınlar her gecemde caresizce biraz daha bekleyiş gerçekleri alıp gitti yankılanan serzeniş ruhum ölü ama daha bedeni yere sermedimm toprak alır gider bitmez feryatla sesleniş keşkelerle başlangıç her günüme bi günaydın mutluluk ve huzur biraz uzaklardan gül artık çaresizce bekleyişler olur mu? tek yönlü yaşamak nefesle değil parayla denk gördüm çekmedim mi ızdırabı neyse boşver artık kalsın gözlerimde biraz hüzün birazda keder arttı geride kalan ümitlerim varlıgınla yere batsın yürüdüğümüz o yolda önüme değil yere baktım içimde paramparça nefretin var tut elimden demlenirken acılarla biraz daha dur benimle herkes gibi işte sende hadi durma vur derinden yalancı güzel sözler yeterrrr sus delirtme boşver artık bu bedende gider oldu bataklığa gittikçe güvensizlik işledi bak damarlara ölüm beklemekle gelmez her gece biraz daha huzursuzluk kalan bana gördüğün her manzarada benden bi iz bıraksın sevinçlerle boğulmak ve mutluluklar ıraktı yıkılmamı şiddetle arzu etmen yetersizz geriye dönüp baktım tek suçum var insanlık çizgi roman karakteri olmadım hiç karşında gerçeğimle büsbütünüm yalanların kalsın lan yaralarım kabuk tutmuş bırak kalsın kaldırma karanlık hayatıma güneş doğmaz kandırma