Büyük Meçhul

bir bilmek vardı bir de sahip olmak kalanlar kuru ve dünyevi bir ucu yokluk bir ucu varlık aralarındaki köprüde tekinsiz bir yolculuk yürürken bir ses duydu varlığı da yokuluğu da bir "ben bu dünyayı yaratırken söz vermedim burada olmaya zaten dışarıdan izleyip karar vermek varken" gökten bir elma düştü yere vurdu yere yarıldı dipsiz bir kuyu ağzına kadar dolu kül kan toprak "bakın hava kararıyor orada görebiliyor musunuz şimdi gözlerimdeki aksini alevlerin" tuzakların hepsinin farkındayken göz göre göre köprünün öte tarafına tekinsiz bir yolculuk büyük meçhul budur hakikatin aksi budur bilemedi dalından düşen elma unutturuverdi insana herşeyi hava karardı alevler yükseldi hades'in omzuna başını dayayıp kara bir uykuya daldı artık istediklerinden fazlasına sahipti ama hiçbir şey bilemezdi