Damla (ft. Ahbel Elem)

Külfet Verse: Şafak vaktinde huysuzluğum,huyum kurusun Karanlıkta kayboldu benliğim,derin umutsuzluk Sen söyle onursuz mu aşk gurursuz mu, Söyle viranenin sahibi,bir tutam mı mutluluk ? Güneşe nazire saçların yaktı kalbimi Geceye nispet gözlerim tuttu kendini Oldum sersefil,şimdi şairden öte külfet Şairden öte lakin hala yunustan geri ! Tam değil,eksik bir şeyler tam değil Sen yapraklarısın her gün tekrar eden takvimin Tenin yakamoz ışığının bedendeki tasviri Senli şiirlerime ilham körfezin geceleri İkram edilen kahvenin bile 40 yıl hatrı Gönlümü verdim sana bence bir ömür hakkım Kahveden değil de,kahreden benim acım Sigara da değil de,dumanında benim ilacım Nakarat: Mecalim yok, Bu sefer,taştı dertlerim Ağır gelir taşıyamam bu yükü Misali yok, Bir kere tattı bu gönül Zor geliyor ayrılığın dönümü Ahbel Elem Verse: Bu yağmurun mevsimi, yapraklar ıslanır Seller de aradım, damlalardan kıskanıp Sana göre yalanları yuttum ben aptalım Ben seni severdim o tuttu mu kaftanı ? Yürüyorum, yalnızım ayaklar da kelepçe Kader mahkemesine yazdım tonla dilekçe Ruhumuzu arıyordur, yürüdüğümüz bahçe Gittikçe eriyorum, eriyorum gittikçe Bardağıma sen koy kafam biraz hoş olsun Bana karşı çıktın işte bak kalbin taş oldu Kuru parke üstünde yürüdüm yaş olmuş Derdimiz birikti ağır artık bizden taşar olmuş Benim başım döner, o çeker seni kendine İyi misin diyemem, dersin diye sanane İyi misin diye sorsan, derim yürek harabe Sana sevgi ihmal olmaz benden giderken dibe…