Wie je ook bent

Wie je ook bent; blijf 's avonds niet meer thuis Verlaat de kamer waar je alles kent Als laatste, voor de verte, ligt jouw huis Wie je ook bent En met je ogen, die nog zwaar en loom zijn Van de oude drempels om hen heen Verhef je langzaamaan een zwarte boom En zet hem voor de hemelpoort, alleen De wereld is door jou; en zij is groot En als een woord dat nog in zwijgen rijpt En als je wil haar diepe zin begrijpt Verlies je haar vertederd uit het oog