Baz Baran Ba Taraneh باز باران با ترانه

باز باران با ترانه با گهرهای فراوان می‌خورد بر بام خانه یادَم آورد روز باران گردش یک روز دیرین خوب و شیرین توی جنگل‌های گیلان کودکی ده‌ساله بودم شاد و خرم نرم و نازک چست و چابک با دو پای کودکانه می‌دویدم همچو آهو می‌پریدم از لب جوی دور می‌گشتم ز خانه می‌شنیدم از پرنده داستان‌های نهانی از لب باد وزنده رازهای زندگانی بس گوارا بود باران وه چه زیبا بود باران می‌شنیدم اندر این گهرفشانی رازهای جاودانی، پندهای آسمانی بشنو از من کودک من پیش چشم فرداها زندگانی خواه تیره خواه روشن هست زیبا، هست زیبا، هست زیبا