İkimiz

Barmağın ucundakı soyuq havanı toxunmadan Nəfəs almağın həzzin bircə dəfə boğulmadan Həyatda bəzi xırda, dəyərli sevinclərin Qiymətini hiss etmir itirmədən çoxun adam Soyuq günlər aparır, həyat illər aparır Önümüzdə olanı dərinlərdə taparıq ‘’Vaxt edib zəng edərik’’ dediklərimizin Vaxt bitəndə vaxt tapıb rəsminə güllər atarıq Yazışmalarda qalan uzun səs yazıları Bütöv həyata sığmayan yarımçıq arzuları Taleyin verdiyi rəqəmdən az adam razı qalır Sevdiklərinin yanında özünə ev qazır hamı Bu payız durnaların ayrılıq köçü Bəzən həyat bitir, bəzənsə evin tavanına ağırlıq çökür Çünki bəzən bədənlər bir evdə yaşasalar da Ruhlar çoxdan əşyaları toplayıb, ayrılıb köçüb Qoy dəniz axsın üzümdən Sən toxunanda Qoy Günəş sönsün evimdə Sən yox olanda Sönür işıqlar Soyuq içim qar Sən çox olanda Mən çox olanda Biz çox olanda Qoy dəniz axsın üzümdən Sən toxunanda Qoy Günəş sönsün evimdə Sən yox olanda Sönür işıqlar Soyuq içim qar Sən çox olanda Mən çox olanda Biz çox olanda Bəzən hiss edirsən, sevmək məcburiyyətdir Yarıda qoyub gedirsən, olsan da məcnun niyyətli Deyirlər, sevmək baxmağıdır iki adamın eyni nöqtəyə Bu nöqtə hərdən sonuncu olur, növbəti təcrübə bitir Və bu hər cürə bitir Soyuq hər fəsil Mahnılara çevrilir sonu nəfəsin Harada idin axı səni səsləyəndə? Ən yaxşı insan namizədiydin sənə səs verəndə Qoy dəniz axsın üzümdən Sən toxunanda Qoy Günəş sönsün evimdə Sən yox olanda Sönür işıqlar Soyuq içim qar Sən çox olanda Mən çox olanda Biz çox olanda Qoy dəniz axsın üzümdən Sən toxunanda Qoy Günəş sönsün evimdə Sən yox olanda Sönür işıqlar Soyuq içim qar Sən çox olanda Mən çox olanda Biz çox olanda