Dinle Neyden

Dinle Ney'den, nasıl hikâyet eder? Ayrılıklardan şikâyet eder: Koptuğumdan beri kamışlıkdan ben, Ağlar kadın erkek inleyişimden. İsterim hasretle doğranmış yürek: Derdimi dökeyim feryat ederek. Aslından kopup da ayrı kalanlar, Gene o kavuşma gününü arar. Her mecliste geldim ben ah-ü zâra, Eş oldum, bedbahta ve bahtiyara Her biri sandı ki bana olur yâr, Lakin aramadı bende ne sır var? Sırrım, feryadımdan değildir uzak. O nuru yok sanır lâkin göz kulak, Gizli değildir can tene, ten cana, Canı görmek için izin yok sana. Yel değil, ateştir bu Ney'in sesi, Kimde bu ateş yok ise vah ona. Aşkın ateşidir ki Ney'e düştü, Aşkın coşmasıdır ki meye düştü. Yardan ayrılanın ney gönül sesi, Perdemizi yırttı Onun perdesi. Ney gibi panzehir var mıdır söyle, Hem uygun, hem düşkün, kim gördü söyle? Ney kanlarla dolu yolları söyler. Ney, Mecnun aşkını hikâye eyler. Bu aklı kim anlar bihuştan gayri? Dile mahrem mi kulaktan gayrı? Günler gam içinde vakitsiz soldu, Günler yanışların yoldaşı oldu. Sen varsın, günlerim ne gam, gittiyse, Sen kal, temizlikte eşi yok kimse. Balıktan gayrisi suyuna kandı, Nasipsizin günü gecikip yandı Pişkinin halini hiç anlar mı ham? Söz kısa gerektir imdi vesselâm…” Bişnev in ney çün hikâyet mîkoned Ez cüdâyihâ şikâyet mîkoned K'ez neyistân tâ merâ bubrîde end Ez nefîrem merd ü zen nâlîde end Sîne hâhem şerha şerha ez firâk Tâ bigûyem şerh-i derd-i iştiyâk Herkesî kû dûr mand ez asl-ı hîş Bâz cûyed rûzgâr-ı vasl-ı hîş Men beher cem'iyyet nâlân şodem Cüft-i bedhâlân u hoşhâlân şodem Herkesî ez zann-ı hod şod yâr-i men Vez derûnî men necüst esrâr-ı men Sırr-ı men ez nâle-i men dûr nîst Lîk çeşm ü gûşrâ ân nûr nîst Ten zi cân u cân zi ten mestûr nîst Lîk kesrâ dîd-i cân destûr nîst Âteşest in bang-i nây u nîst bâd Her ki in âteş nedâred nîst bâd Âteş-i ışkest k'ender ney fütâd Cûşîş-i ışkest k'ender mey fütâd Ney harîfî her ki ez yâr-i bürîd Perdehâyeş perdehâ-yi mâ derîd Hemçü ney zehrî vü tiryâkî ki dîd Hemçü ney demsâz u müştâkî ki dîd Ney hadîs-i râh-ı pürhûn mîkoned Kıssahâ-yı ışk-ı Mecnûn mîkoned Mahrem-i in hûş cüz bîhûş nîst Mer zebanrâ müşterî cüz gûş nîst Der gam-ı mâ rûzhâ bîgâh şod Rûzhâ bâ sûzhâ hemrâh şod Rûzhâ ger reft gû rev bâk nîst Tû bemân ey ân ki çün tu pâk nîst Her ki cüz mâhî zi âbeş sîr şod Her ki bîrûzist rûzeş dîr şod Der neyâbed hâl-i puhte hîç hâm Pes sühan kûtâh bâyed vesselâm