Αποχαιρετισμός

Και πού χρόνος δικός σου να εκφραστείς Και ποιες νότες χαμένες να θυμηθείς Στάλα - στάλα η βρύση χάνει νερό λειψυδρία θα έχουμε για καιρό. Εξάλλου ποιο νόημα να κρυφτείς στους λαβυρίνθους της μουσικής σε σχεδιάσματα πρόχειρα και σε αντίγραφα εργόχειρα μόνο και μόνο για ένα «γεια» ησυχασμένο με φάρμακα Ίσως μονάχα για μιαν ευχή: «Ο κόσμος να είναι μικρός εκε Σε δυο ώρες τούτος ο ήλιος πάλι στ' απόσπασμα θα στηθεί μα όπως λέει ο παλιός θρύλος «θα ξυπνήσει μ' ένα φιλί»! Λυπημένη βασιλοπούλα περιμένει για να σε δει κι απ' τα σκαλιστά της μπαούλα τούλια κεντητά να ντυθεί Και πού μία γωνίτσα για να κρυφτείς τις στιγμές δίχως ήχο ν' αφουγκραστείς. Σαν μια μπάλα με φάλτσο γυρίζει η γη που αλλού περιμένεις κι αλλού θαρθεί! Τώρα νιώθεις ανέτοιμος και λειψός κι ας πασκίζεις να φαίνεσαι δυνατός: τα πυκνά εμβριθή σου διαβάσματα σε κοιτάζουν και βάζουν τα κλάματα κάτι λόγια στριμώχνονται στην ουρά λίγη ώρα στο stage ζητούν κι αυτά για να παίξουνε όλα την ίδια ευχή «ο κόσμος να είναι μικρός εκε Σε δυο ώρες τούτος ο ήλιος πάλι στ' απόσπασμα θα στηθεί μα όπως λέει ο παλιός θρύλος «θα ξυπνήσει μ' ένα φιλί» Λυπημένη βασιλοπούλα περιμένει για να σε δει κι απ' τα σκαλιστά της μπαούλα τούλια κεντητά να ντυθεί