Αρχιμήδης

Πήρες bonus μαθήματα, για τα πρώτα σου βήματα σε, καφτή και κινούμενη άμμο: με στεντόρεια ποιήματα, σ' εκτός ύλης ζητήματα, δυσκολεύομαι να σε συνδράμω. «Από πλάνη κατέχομαι», μου είπαν, καθώς προσεύχομαι τόσα χρόνια σε λάθος αστέρι, αλλά πώς τ' ονομάζουνε και τι εκείνοι του τάζουνε (ή του δίνουν) ποσώς μ' ενδιαφέρει! Τα παλιά τα χρωστούμενα, στην ψυχή συνωθούμενα, ξάφνου τόσκασαν, βγήκαν στη φόρα, σαν τυφώνας με όνομα, που κατάπιε τα Σόδομα με αναπάντεχη πύρινη μπόρα. Της ζωής το μυστήριο μη γυρεύεις στο Σείριο, ούτε σε άλλα επώνυμα άστρα, που ως δόλωμα δίνουνε για να σ΄απομακρύνουνε απ' τα μέσα σου τ' άπαρτα κάστρα. Δος μοι πα στω και ταν γαν κινήσω, (δος μου πού να σταθώ και τη γη θα γυρίσω), μια ιδέα, μια αρχή, μία φρέσκια αξία, μια καρδιά, μια πηγή, μια γραμμή μελωδία. Στης ζωής σου το πέρασμα σου χρωστούν ένα κέρασμα, δίχως τίμημα κι ανταποδόσεις, όχι για όσα προσέφερες, μα γι αυτά που μετέφερες και, προπάντος, που είπες «δια ζώσης». «Κοινωνία» ονομάζουνε στο μαντρί να σε βάζουνε για να έχουνε έτοιμο κρέας, κοινωνία όμως γίνεται -είναι αυτό που ξεχύνεται- απ' τα χείλη της κάθε παρέας. Κι εγώ ακόμα ανώριμος, αν και πια υπερώριμος, με ρωτάς τι αλήθεια να φταίει: ίσως είν' που ξεχάστηκα, ή που δεν ξεγελάστηκα, για το πούθε ο άνεμος πνέει. Μου μιλούν για εξέλιξη, μα εγώ βλέπω περιέλιξη, μια σφιχτή και θανάσιμη σπείρα, ετοιμάζουν την ένεση, και με παν για εκτέλεση, είναι δώρο η ανθρώπινη μοίρα! Δος μοι πα στω και ταν γαν κινήσω, (δος μου πού να σταθώ, βάση να συνεχίσω), μια ιδέα, μια αρχή, μία φρέσκια αξία, μια καρδιά, μια πηγή, μια γραμμή μελωδία.