Βροχούλα Φθινοπωρινή

Βροχούλα φθινοπωρινή ξεπρόβαλε στο τζάμι κι η κατηφόρα η πλαϊνή φούσκωσε σαν ποτάμι. Καταβρεγμένος, αιφνιδιασμένος, αποφασίζεις πως τώρα αρχίζεις. Θάβεις το μάτι μέσα στην στάχτη, χάνεσαι, ψάχνεις να βρεις τον εαυτό σου στο χάρτη. Ανακυκλώνονται οι εποχές και καταργούν το βάρος των αποφάσεων που, χθες, επικαλούσαν θάρρος. Άχρηστο αρχείο σε ένα υπουργείο οι δεύτερές μας επιλογές μας: η Ιστορία δεν θάχε αξία αν είχε πάνω από μία πορεία. Δύσκολη κούρσα αναμονής και τελική ευθεία, για μια στιγμή δικαίωσης κι όχι για τα πρωτεία. Η «φιλοδοξία» παίρνει οξεία, όμως σου βγαίνει περισπωμένη. Το κυματάκι στο Μαύρο Αυλάκι σε παίρνει, σε φέρνει σε τούτο του νου το φλασάκι...