Συνάντηση Με Την Κίρκη

Και ξάφνου, στην κίνηση σαν όραμα η Κίρκη από το ραβδάκι της να χύνεται η φρίκη η αγάπη να γίνεται της σάρκας ανάγκη που έριξαν άκαυτη στον μέλανα Γάγγη Και τα καρδιοχτύπια του τοίχου ρολόγια που οφείλουν το κούρδισμα στ' απίστευτα σόγια και η τρυφερότητα χορδή αδυναμίας στα χέρια ένα άλλοθι της αστυνομίας Τα όνειρα σχέδια σε μαύρη πλεκτάνη τα πιο όμορφα αρώματα σ' ένα άθλιο χαρμάνι και ετούτο ένα ποίημα μ' αλλόκοτους στίχους που βγάζουν στο στύψιμο παράφωνους ήχους Κοιτώ το φανάρι να φύγω απ' την Κίρκη χοιρίδιο πριν γίνω σε «πύρρεια» νίκη να σώσω όσα σώθηκαν και λίγους συντρόφους μαζί ν' αποπλεύσουμε για άδηλους τόπους Τη βλέπω, τώρα άγαλμα, σκισμένο το ιμάτιο να στέκει στο ξεχειλισμένο φρεάτιο και σκάω απ' τα γέλια για την απορία πώς φάνηκε άχρηστη η μαύρη μαγεία Γλυκό που περίσσεψε, στα χείλη πικράδα για λίγο αλήτεψε η μέρα η αποφράδα καθώς καταπίνει το φάντασμα η λήθη και δώρο αφήνει λειψό παραμύθι...