Powietrze stoi

Powietrze stoi Jestem kosmosu pestką W puchowodowo poduchowej zbroi Z szumu zrobię sobie kołdrę szum koi Wtem rozpłynie się co konieczne Myśli odwieczne procedury skuteczne Zamykam siebie na klucz Przemykam drogi mleczne Z siłą hiper ultranapędu Teleportuję się wokół siebie Czy do inter galaktycznego pędu Nie ma ludzi nie ma trendów Telefonów sukcesów ani błędów Nie ma więc nie ma pędu Tylko ja i dymu pięć kłębów Patrzymy jak nuda rośnie Wciąga skompresowane minuty obłędu W szepcących szmerach Otwiera się imaginacji spektaklosfera