Miłość (Ogód Afrodyty)

Na imię miała Woda jego zwano Ogniem Wciąż świeże są ich ślady w Lesie Rozkoszy To pierwsi kochankowie Niebo-Ona i On-Piekło dwa tak różne żywioły przyłapane w równowadze Tak, tak, dotknij lekko mojej skóry niech krew zawrze w twym sercu, w żyłach zatańcz ze mną, zatańcz na mnie tak, spojrzyj jak wyglądam od wewnątrz Najpotężniejsza Królowo w koronie plecionej z róż naznacz mnie błogosławieństwem świętego owocu miłości Najpotężniejsza Królowo, składa ci niski pokłon niewolnik twojej nagości miłość jest prawem silnych Między Rozkoszą i Bólem istnieje cienka granica jedno karmi twe ciało, drugie wypala duszę Miłość nie jest zabawką, miłość jest dla silnych... Wojowników - jeśli dostrzegasz mój Nagi Miecz Królów - czyż wszyscy nie mamy Tronu ze Snów? Aniołów - czy nie widzisz cienia moich rozpostartych skrzydeł?