Krakowski spleen [Live 1985]

Chmury wiszą nad miastem ciemno i wstać nie mogę Naciągam głębiej kołdrę znikam kulę się w sobie Powietrze lepkie i gęste wilgoć osiada na twarzach Ptak smętnie siedzi na drzewie leniwie pióra wygładza Poranek przechodzi w południe bezwładnie mijają godziny Czasem zabrzęczy mucha w sidłach pajęczyny A słońce wysoko wysoko świeci pilotom w oczy Ogrzewa niestrudzenie zimne niebieskie przestrzenie Czekam na wiatr co rozgoni Ciemne skłębione zasłony Stanę wtedy na raz Ze słońcem twarzą w twarz Ulice mgłami spowite toną w ślepych kałużach Przez okno patrzę znużona z tęsknotą myślę o burzy A słońce wysoko wysoko świeci pilotom w oczy Ogrzewa niestrudzenie zimne niebieskie przestrzenie Czekam na wiatr co rozgoni Ciemne skłębione zasłony Stanę wtedy na raz Ze słońcem twarzą w twarz