Gebroken Verlichting

[Intro] Een wereld vol kleur, de lucht zo blauw, Waar we lachen samen, de zon roept ons trouw, Maar diep van binnen, onder de schijn, Schuilt een verhaal dat altijd bij ons zal zijn. [Verse 1] Bloeien als rozen, schoonheid die straalt, Dansend in het licht, waar de droom ons verhaal haalt, Iedereen lacht, op zoek naar geluk, Maar dromen in de schaduw, dat is ons stuk. Feesten met glans, de nacht voelt zo vrij, Maar wat als die vlammen op een dag verdwijnen? Verlies in de pracht, de glans die verwijdt, En de echo's fluisteren ons de waarheid, zo tijd. [Chorus] Gebroken lichten, verborgen in ons zelf, De schoonheid die straalt, maar zo vaak in de schuil. Verlangen en pijn, samengeweven met schijn, Wat we tonen is slechts een schaduw, zo klein. Gebroken lichten, verstopt in onze ogen, Een caleidoscoop van verdriet, waar woorden verloren zijn gebleven. [Verse 2] Duisternis kronkelt om ons heen, Herinneringen drijven, als verloren schepen, Angsten fluisteren in de stilte van dit uur, Verlangens verstopt achter een glimlach, zo puur. De nacht kan een vriend zijn als ik dat wil, Maar schaduwen dansen, ik ben de roepende stil, Met elke stap blijf ik gevangen door het gevoel, Verlies de woorden die ik zocht, zo veel te doel. [Bridge] Pracht en pijn in ons levensspel, Sterren verdwijnen, maar de zon is trouw en fel, Het ritme van ons bestaan, een dans met een lach, Waar liefde en verdriet soms samen zijn, elke dag. Willen we echt nabij zijn, of vluchten we weg? In flonkerende lichten, zijn we moe van de strijd, Zoekend naar waarheid in chaos van dromen, De schoonheid en de duister, hand in hand genomen. [Chorus] Gebroken lichten, verborgen in ons zelf, De schoonheid die straalt, maar zo vaak in de schuil. Verlangen en pijn, samengeweven met schijn, Wat we tonen is slechts een schaduw, zo klein. Gebroken lichten, verstopt in onze ogen, Een caleidoscoop van verdriet, waar woorden verloren zijn gebleven. [Outro] De schaduwen vervagen, maar laten hun teken, Een herinnering van wat was, een sprankje van dromen, De vormen van ons leven, imperfect maar vrij, Waar schoonheid en duisternis samen ontwaken, zo zij.