Nocturnale Ballet

[Intro] Onder de sterrenblauwe lucht verdwaal ik, waar schaduwen fluisteren en alles stil is. [Verse 1] In de stilte van de nacht, zonder schrik, met elke zucht van de wind, komt een herinnering dichterbij. Het water schittert als goud onder de maan, melodieën stijgen langzaam op in de ruimte. Zachte schimmen dansen als vrienden van weleer, gevangen in geluiden die ons nooit meer loslaten. [Chorus] Kom dans met me in deze nachtelijke meisjesdroom, waar emoties samensmelten als lichtstralen die stromen. Lachen en huilen, elementen van onze serenade, in een kwetsbare droom, waarin onze strijd verborgen blijft. De sterren kijken toe, onze momenten vangen, in de schaduw van de nacht, laten we samen even stromen. [Verse 2] Onze gedachten stralen als lichten in de rook, deze prachtige chaos biedt ons een stille blik. Dromen zijn als flarden van ons leven, en onze vrije geest laat de nacht achter zich niet. Eenvoudige blijdschap ligt verstopt in de pijn, elke fragiele seconde valt te vinden in de tijd. [Bridge] Denkend aan wat echt is, wat ons raakt, deze chaos en poëzie houden me vast, schakelen. Instrumenten komen op, slaat de beat, deze dans in de ruimte, niet om te scheiden, maar om herinneringen te laten groeien, heel leeft. Vluchtige momenten brengen ons hier naar nu, de ziel is vluchtig, maar vol van tederheid en trouw. [Final Chorus] Kom dans met me in dit nachtelijk spel, waar dromen versmelten met wat echt mogelijk is. Jij en ik, omarmd door het donker dat ons omringt, links en rechts alleen, maar samen zijn we meer dan dit. De ochtenden roepen ons terug in het licht, fluisterende zonnestralen vervlechten een zoete herinnering. [Outro] Langzaam vervagen we in het ochtendgloren, terwijl de nacht ons kust en de sterren ons vertellen. De schaduw trekt zich terug, de dag is hier, tot de zon ons roept, zeg me, wanneer dromen zijn waar...