Stille Getuige

[Intro] Stille getuige van onze breuk In een kamer vol stof en tijd Waar niemand ooit de waarheid spreekt En elk gezicht zich van me mijdt [Verse 1] Oma's studeerkamer, zonlicht door het raam Vergeelde foto's, één met een gezicht dat niet bestaat Nagels door papier, waar papa's ogen waren Die glimlach weggekrast, niemand die het verklaart Mama's piano klinkt door dunne muren heen Een valse melodie van wat we nooit bespreken [Chorus] Stille getuige van onze breuk Verborgen onder stof en schijn De leugens die we slikken Tot we er misselijk van zijn Stille getuige, dit verbleekte beeld Van een familie die zichzelf vermoordt met elk geheim [Verse 2] Veertien jaar en al verdoofd Door woorden die nooit komen In dit intellectuele huis Waar emoties worden weggestopt in laden F*ck die nette façade Die we ophouden voor de buren Terwijl we vanbinnen schreeuwen In onze eigen kleine kamers [Bridge] Kras, kras, kras het weg Tot er niets meer overblijft Van die perfecte leugen Die we leven dag na dag Mama's muziek vervormt Tot een kakofonie van pijn En ik sta hier maar te kijken Naar een kapot familieportret [Chorus] Stille getuige van onze breuk Verborgen onder stof en schijn De leugens die we slikken Tot we er misselijk van zijn Stille getuige, dit verbleekte beeld Van een familie die zichzelf vermoordt met elk geheim [Outro] En nu zit ik hier alleen Met een foto in mijn hand Een gezicht dat niet bestaat In een huis dat nooit een thuis werd Stille getuige van onze breuk Van alles wat we nooit zullen zijn