Zolderkamer Stilte

[Intro] Stoffige dozen in het halfdonker Verborgen schatten, vergeten longen De trap kraakt onder mijn voeten Als een waarschuwing voor wat komen gaat [Verse 1] Mama's handschrift danst over pagina's Tranen hebben de inkt doen vervagen In deze verstikkende stilte Vind ik mezelf, verdwaald in haar pijn Oma's zwijgen was een dekmantel Voor de demonen die ze kende Generaties van gebroken zielen Die we doorgeven als een fucking erfenis [Chorus] In deze stoffige zolderkamer Waar de tijd blijft stilstaan Vind ik de stukjes van mezelf In haar verweerde dagboekbladen Godverdomme, wat een openbaring De waarheid snijdt door merg en been Nu begrijp ik waarom we zo fucked up zijn Het zit in ons DNA, als een vloek [Verse 2] Cassettebandjes fluisteren geheimen Van jaren die we wilden vergeten Ik hoor haar stem, gebroken en jong Een echo van mijn eigen gestoorde geest Creativiteit als vluchtroute Zelfdestructie als medicijn We zijn allemaal hetzelfde liedje Dat steeds opnieuw begint [Bridge] De muren komen dichterbij Het stof verstikt mijn longen Ik schreeuw in deze leegte Maar niemand die het hoort De waarheid is een mes Dat snijdt door alle leugens heen [Chorus] In deze stoffige zolderkamer Waar de tijd blijft stilstaan Vind ik de stukjes van mezelf In haar verweerde dagboekbladen Godverdomme, wat een openbaring De waarheid snijdt door merg en been Nu begrijp ik waarom we zo fucked up zijn Het zit in ons DNA, als een vloek [Outro] De stilte is oorverdovend Als ik de laatste bladzijde omsla En in het donker fluister ik zachtjes "Ik begrijp het nu, mama"