Kerem Gibi

Kaç bahar gezdim, gönül düzde Yâr edip yelleri Kâr değil bu derdiğim güller Yağdı dikenleri Kaldım bir başıma Bu dert beni öldürmez de süründürür aman Yaktım genç yaşımı Bu matemi, kalbim zevk ediyor, onduramaz Çare bu değilse de Kandı sonsuz kere Kör kuyu, derin ateş Kamberi de kül Varmadı kerem gibi Kâh görünüyor dibi Kör kuyu derin ateş Kâh yeri meçhul