Rahnavard

حبسم کن، تنمو در بند کن باورم نمی میره، ترس جاشو نمی گیره حبسم کن، تنمو در بند کن باورم نمی میره، ترس جاشو نمی گیره خیلی وقته حس می کنم یه شهروند تو کتاب ۱۹۸۴ ام خواستم این احساس و با قلم و تو و ساز و شعر و صدام تنها بذارم تیر جواب اعتراض قتل ثواب ارتکابش به روز بودن جرم نفهمی افتخاره آزادی جرمه دسترسی مسدوده عدالت مرده رنگ‌ باخته مفهومش شجاع ترین عزیزامون شیر زنا، دلیرامون آتش زیر خاکستریم، مارو نبین آروم می دونم می بینیم همدیگرو باز دوباره تو دنیایی که تاریکی تو شهراش راه ندار می دونم می بینیم همدیگرو باز دوباره حبسم کن، تنمو در بند کن باورم نمی میره، ترس جاشو نمی گیره حبسم کن، تنمو در بند کن باورم نمی میره، ترس جاشو نمی گیره نترسم من، زندگی میدون جنگه جامعه زندونه تنگه، در نبردم من کنار زنهایی که مرد مردن نکردن سرپوش اجبار و تهدید و بر سر اگه دیدی جایی داره بهشون ظلم میشه یا کسی بهشون داره کمتر از گل میگه ساکت نباش، تنهاشون نذار ساکت نباش، تنهاشون نذار می دونم می بینیم همدیگرو باز دوباره تو دنیایی که تاریکی تو شهراش راه ندار می دونم می بینیم همدیگرو باز دوباره می دونم می بینیم همدیگرو باز دوباره