Sessizlik

Bu gece yine yürüyorum sokaklarda Bütün sokaklar benim olana kadar Kaldırımlarda ıssız bir ıslık gibi Büyüyor sessizlik yanımdasın sanki Bir kuş uşmuştu çamların arasında Seyretmiştik hatırlıyorum Seni son kez orada görmüştüm Galiba Otobüse binip gitmişsin sonra Seninle sessizlik sensizlikten güzelse Senin adın ne güzeldir eğer ki Seninse Belki gün olur kuşlar döner Güneylerden Yorgun argın sevdalar bırakıp geride Hem zaten kanatsız uçmak zor olur Bazen sesler de yorulur Ve cebinde kalan son paraysa Yol paran O cep hep delik olur