Huzursuz

Verse 1: Gözümde hiçbir değeri yok bu yangının Bilirsin… Ölümsüz uykularımı çoktan çöpe attım Bu yangın yerine her gün dev çelenker koydular da Yüzümü çevirip bir kez olsun göz ucuyla bakmadım Ne şarkılar yalancı tatlım Ne şiirler suskundur bu mevsimde Ne resimler ayaklanmaz Ne içinden deniz geçen kentler yıkılmaz Ne sarhoşluğuna çare olurlar ne aptallığına Bilirler… Elinden gelenle yaşanmıyorsa sorun vardır Yolun başındaydın derin derin soluklandın Boşuna dolup taştın belki sorun konuşmandır Bir başka yol bul düşünceni somutlaştır Ben karanlığımı tarif etmekten sıkıldım Yıllar öncesiydi bıçak gibi bıçkındım Ne kaldı geriye diye sordulardı Şu kuytularda milyonlarca ev bıraktım Nakarat x2: Yolun başındayım olumsuzum Yolun ortasında umutsuzum Yolun sonundayım kusursuzum Demekti hayalim, huzursuzum Verse 2: Bu fakirin hali ortaydı başını çevirip bakmadın Yanıldığını söylediler zerre kulak asmadın Ne yanlışı ne doğrusu ne hayali kurduğun Tek gerçek zor zamanda arazi olduğun Farazi bulduğun şu cümlelerden kurtul Ol gerçekçi bak aynaya yutkun ve yutkun Bu durgunluğun sebebi beyazlayan saçların mı Tuttuğunu kopart, batan gemide vurgun En az kendin kadar yalancısın 'Biraz suskunluk herkese iyi gelir” Hesapçısın Günlüğünden yıllığına, kimliğinden varlığına, Güldüğünden sustuğuna, en başından en sonuna Çamurdan görünmeyen yüzler gibi Her şarkı birini özler gibi Düş peşine düşer gibi Gün başında düşer gibi Git başımdan düşer gibi Üşenmişim düşen gibi Düşenmişim! Yazık! Nakarat x2: Yolun başındayım olumsuzum Yolun ortasında umutsuzum Yolun sonundayım kusursuzum Demekti hayalim, huzursuzum