Avunmam Gerek

Giriş: gördüklerin doğru ama hissettiklerinde var yanlışlar yanıyor kağıtlarım üstüme geliyor dört duvar hadi bak seyret olanları tüm bunlara nasıl dayansam aynalarım çatlak avunmam gerek Verse: ve maalesef elvedayla son bulur bu hikaye geriye kalan kenarlarından çatlamış bi çerçeve buz keser bu ellerim yokluğunla dertleşip kilitledim dudaklarımı en son hoşçakal deyip dokundukça tenime rüzgar serinletir hisleri yaralarımdan utanırım ve nedensizce gizlerim ne yaptığımı bilmiyorum ki şu halimi tarif et böyle geçer zamanımız gider kahretsin mutlu sonlar beklemek de tam aptallık hayatta bu aşk gözümü kör ederken geç varırdım farkına öyle ya tuzaklarına alışmalıyım zamanla karaladıkça dolar gözüm artık odam dar bana inanmakla yetindiğin kimse inanmaz sana istemiyosan konuşmamı bi tek kalem ver bana sildiğim tüm satırları toplasan bu kağıda günlerin hüzün olur ve kapılırsın yağmura