Satılan Mutluluklar

saklıyorum çekmecemde kırgın olan notaları şimdi zaman epey geçti baştan başlamanın çocukça saflığıyla tertemizdi yaşam anlatmak için konuşmak da gereksizdi bazen tam şu anda gelip de çalsa kapımı koşardım sıyrılıp gururumdan yüzüne bakıp susardım zaman her insana farklı dürüst ve yalancı maalesef saatler bizden çok şey kopardı inan ki fazlasıyla zoruma gidiyor geldim demek satılan mutluluklar ağlıyorsa gül demek tesadüfler anlatıyor şarkılara sığmayanları elinle dokunduğun kelebekler uçmaz artık yüzünü sakla aynalardan hikayemiz darmadağın hayalim ipsiz uçurtma bulutlar yaslı kadın eminim son trenle uğurlamıştık umutları denizler gökyüzünden çalar şimdi yıldızları nakarat: güneş elbet batıyor bir gün ama tekrar doğuyor derken her şey yola giriyor erken yıllar geçiyor bir tek hatıralar olsa kalsa yanımızda bu kadar incitmez zaman çatlamış bir çerçeve çiçeksiz kalmış vazo pencerende geçen her yıldan bir tutam tüyo perdeler çekilmiş sokak sükunetin hakimi bir zamanlar ışık saçan koridorlar bomboş usulca yürüyorken kaldırımda anımsamakla başlıyordu hatıralar bir vücutta gizlenmişti sanki koskoca geçmiş birkaç yıldan fazlasıydı içinde kalanlar sonunda aynı yol ve her köşede yalnız kalan hayaller saçların bu şehrin son kışıyla rakseder ardında bıraktığın çocukluğun bu sokak parklarında pişmanlıktan bir haber kendine hatırlattığın tebessüm resimler her birinde ayrı not her birinde keşkeler tozlanmıştı epeyce eskimişti resimler sepyalaşan renkleriyle çekmecendeler şimdi