Sorma

cebimden çıkardım cam parçası resimleri baktıkça kanattı kanattıkça benimsedim beklenmeyen ayrılıklar dudaklarımı kilitledi çoktan unuttum deyince sen yine de gülümsedim bu sefer fazla gelir susup da söylememen yalnızca dürüst ol, gerçeklerin nerdeler hiç dinmeyen yağmur gibi misafirsin bana tam da korktuğum gibi sahi keşkelerim sendeler sen gittin yalnız kaldım sen gittin tatsızlaştım sen gittin omzumda ellerinin izi var hala gittin yalnız kaldım sen gittin tatsızlaştım sen gittin omzumda ellerinin izi var hala nakarat: sorma yalnızlığı bana sorma derdin var mı kolay sanıyorsan sorma yalnızlığı bana sorma derdin var mı kolay sanma yıllar geçer üstünden yıllar geçer nefesim kesildikçe aklıma kokun değer ellerim saçlarınla tutuştukça titrer sanki varsın dün gibi yanımda bavulun ve sen sonra rüzgar eser yine dolar şakaklarıma kavuşmanın özlemiyle yanar dudaklar denizler hırçınlaşır geceler yalnızlaşır sokak lambaları yollarında nöbet tutar sen gittin hüsran kaldı sen gittin farksızlaştım sen gittin yüreğimde ellerinin izi var hala gittin hüsran kaldı sen gittin farksızlaştım sen gittin yüreğimde ellerinin izi var hala