Yıllar Koydu Adımı (Düet Kalibre)

terapi verse: küçükken annemin elini tutup sokakta yürürken kapşonlu ve bol pantolonlu adamlar görürdüm annem onlardan uzak durmam gerektiğini söylerdi bende eline sıkıca sarılıp daha hızlı yürürdüm dün sabah erken kalktım saatlerce aynaya baktım küçüklüğüm aklıma geldi ve eski günleri hatırladım sanırım artık bende o adamlardan biriyim sen istemezdin anne biliyorum beni böyle görmek istemezdin artık ben bir sokaktan geçerken çocuklar bana bakıyor eminim hayallerinde benim gibi biri olmak yok geeleri sokaklardaki insanları korkutur oldum resmen kimisi için serseri kimisi için bir yolsuzum aileme karşıydım fakat dostlar kaçırdı tadımı galiba buldum artık o hayalimdeki kadını onlar değil kaderimi yollar çizdi sanırım yaşadıklarım beni böyle yaptı yıllar koydu adımı nakarat (major es): bulutları boyadım rengarenk onlar mutlu bense korkmaktayım! dert insanı yokluğa götüren rahvan attır bense varmaktayım! rapsodi verse: gözümün önünde gelişen binlerce saçmalık ve bu yüzdendir ki rap yapmaya başladık karmaşık duyguların kavgası içimdeyken yaptığımız eylemler sokaklara taşındı aşındı odamın duvarları yediği yumruklardan başımda bir çok sorun var yoruldum uğraşmaktan yarışanlar oldu hayat için boşuna dolaşanlar hepsi boştu benim için nafile haykırışlar kafiyeler kağıdı doldururken donuktu bakışlarım ve saatlerim oldu kendimle çatıştığım karanlık sokaklarda karamsar düşünceler ben sokakta yürürken hiç kimse gülümsemez hayata ilk adımımdı duvardaki yazılarım hayat o kadar sıkıcı ki adrenalin arardım ve ben beni arardım diğerleri yalandı girdiğim bir çok kavgayı rapsodi kazandı nakarat (major es): bulutları boyadım rengarenk onlar mutlu bense korkmaktayım! dert insanı yokluğa götüren rahvan attır bense varmaktayım! major es verse: hep hışımla kalkar hep kışımla donar üşürdüm nefes alışım ticariyken kafamı hepten üşüttüm her özlediğim an gibiydin ordan oraya kavuştum hayallerimi uçururken gerçeklerimi düşürdüm tövbe kat-i yalan yok ve halden hale hicretim beş kuruşluk huzur için uzar gönül menzilim hissedarım hilekar sırtım boş ve duvarsız suya saldım yaşları ve susadıkça çöle vardım bugün farklı handayım yarınsa baya farklıyım tenhadır parklarım ve kırık salıncaklarım kim benimle kim değil? terazimde tartarım çizebildiğim tek resimdir hatırayi varlığım ismin güzel kelamdır ki kelam bana mukaddes varabileceğim en büyük mükafatımdır firdevs kendi sorun batağımda yönsüzüm ve kaptanım düşledikçe düşmekte tüm ömür yapraklarım ataklarım sonlarında ver beynime narkoz aleyhimde davranışlar, yoktur elde koz kaldır sende yerden yukarı, rapim göğün altında benim ismim özümdür! sevmesen de hatırla.. nakarat (major es): bulutları boyadım rengarenk onlar mutlu bense korkmaktayım! dert insanı yokluğa götüren rahvan attır bense varmaktayım!