Vazgeçtim (ft. Metafor)

Vazgeçtim , bu sefer kendime bilendim Aynı bıçak sırtı bir tavırla zamana direndim Hayır öyle değil , hırsımla örselendim , Umudumla , 662 kilometre sürüklendim Unutmadım hiç bir günü , buralar özletirdi En azından İstanbul'da biraz olsun gülümserdim Şuan ki halimi ben ölüm diye özetledim Tabiki senin suçun yok ben kendi başıma ümitlendim Aptal , alınma senin için değil bu sen Durdun aynı köşende , ben zamana kumdum Artık aldanmam büyüsü bozuldukça sustum Bir an evvel git ve kendine başka bi keriz bul Ve artık sus imkansız istesem de dönmeyi Bu sefer yenik düştüm istesem de sönmeyi Buralarda attığım her adımda kokun var da ; Tam o anda nefessiz kalıp istedim ölmeyi. Nakarat (Metafor): Yanarım ateşine sön bu sefer Ölürüm , görme rüyaları koy yerine Kanatır yaramı kör bıçağın üzerine Dön kendine ve canımı sökme yeter.