25 Mayıs

1. Verse Bu ara boşluktayım,sanki düşüyorum sonsuzluğa Tutunamazken hiçbi dala ben,sen hangi karanlıkta? Gözlerim sana hasret,biriktim tonlarca kaba Yılların suskunluğunu gelde anlat insanlara Biliyosunki,izlerinde büyüttüm hep çocukluğumu Bana öğrettiğin gibi,o yüzden hep suskunluğum İçimde volkan oldun,ve artık zamanda doldu Çiçeklerle dolu bu bahçe,yaz gelmeden soldu Hiçbişeyine aklım ermiyor,neden bu olanlar? O evde bitti yaşam,gerisi hoş bi palavra Tebessüm ve gülüşlerin hepsi şimdi yalandan Dilek tutup ölmeliyim görmediğim şu baharda. Hatırladıkça deliriyorum,lanet evin balkonunu Sabahın 9unda sarılarak yok oluşunu Saatlerce ağlayarak salakça duruyodum Hiç aklımdan çıkmıyordu o kalbinin durduğu Zaman geçiyordu,hiç bu kadar büyümemiştim Belki,son vedanı yukardakide izlemiştir. Söylemekten korkmuyorum,içimden geçenleri Lanet olası hayat,11imde isyan ettim! İlk zamanlar uyuyamadım titriyordu heryerim Herkes unutmuştu,sofradaki bir eksiği Belkide haklılar dedim,nasılsa gelmeyecek Gelecek günler için,gözyaşını silmeli Nasıl geçti bilmiyorum ardından onca sene Nasılda yaşıyorum ben,hayret ettim kendime Bi düzen kurmak istedim,boynunu eğme diye Merak etme emre ayaklarının üstünde 2. Verse 25 Mayıs'ı unutturacak madde gerek İlaçlar hikaye lan,uyutmaktan ibaret Kağıdı kalemi toparladım,aşırı dozda ölüm gerek İhtiyacım yok bavula,aşırı beyaz kefen gerek Hergün kararsızım ölüm ve yaşam böyle bişey Derler ya çizgideyim,işte halim öyle bişey Karanlık bir odam var daralıyorum her gece Penceremden bakamıyorum,lanet ev tam önümde Dönüp dolaştıkta kaçamadık şu lanet evden Nefret ettim bu şehirden onca b.ktan sebepten Defalarca uzaklaştım başaramadım nedense Heryerde yokluğun var,hertarafta biraz sen Gelemiyorum yanına zaten,hayırsızsın diyorlar Benim inancım yok bu yolda,akılsızsın diyorlar Anlamıyolar nihayeten,hiçbir b.kuda bilmiyolar Yaşarken gülemeyince,ahirette diyorlar Herkes kadar var aklımız,zaten herkes bizden haklı Kusura bakma sen değilim,hayatımda biraz farklı İzliyosun sadece bak,bense bunu yaşıyorum Dinliyoken sen bunları,ben ne halde yazıyorum Yağmur olup bekliyorsun kara bulutlar içinde Ben ne fırtınalar yaşadımda söylemedim kimseye Uzaklarda anılarım var,uzaklar hep içimde En yakınım bilemez oldu,sustuklarım derinde Yazmaktan kaçıyorum hep,korkum anlaşılmamak E yani bi laf varya anlatsamda anlamıycan Gizli öznem oldun cümlelerime saklıyorum Söylemeye dilim varmıyor,ben onsuz yaşıyorum Bu yüzden yok huzurum,bana sunduğun huzur değil Yoksulluğun anlamı tek parasızlık açlık değil Parasız gülende var,parayla gülmeyende Hayatın ciddiliğide rüyalardan fazla değil.