Anne

ben seni farkına varamadan kırmışım halbuki eşeklik etim ben de insanım anne yok senin gibi seven sensin yaralara merhem serseri kalbim matem sendin yolumu bekleyen sensin beni cok seven bendim seni hep üzen bendim oysa seni seven kalbe sözümü geciremem özlemdim ve özlemim hep seni bekledin ben nebicim insanım insan olamam asala değerini bilemedim üzüntüyü sen cektin akşam oldu gelmedim yollarımı gözledin içtim geldim bu gece ginemi ictin dercesine yüzüme baktın öylece bende takamaştım cokta gatar olmuşum şimdilerde ağlarım sanırım ağlamaklyım odalarda yanlızım şırıl şırıl aktı yağmur hayır göz yaşı şimşekler caktı bu gece kalbi yaraladı dalğlayandı bedenim araladım hayaleri darılmış sen ana nedenini söyle bana yanlışım yani ben meleğim harbi sen bu parca benden annelere bir mutluluk (penceresinden) sana ben bir (yıldız tutum= sustum ben (güneşi bekledim) geçen günüm (yarınım sensin= gecmişimde hep kacıorum (şimdi seni iyi anlıorum anne koll arına al beni özledim ben harbi seni ben hayırsız evlatım evet doğru bu ben hiç layik olamadım ayne gercek bu ama uzaktan sevdim uzaktan sevmek nedir uzaktan yakına bakıpda ona sarılamamakdır anne parmağım kanadı evet sen sardın dizlerim kırldığında ayak oldun bana anne hasta oldun bakamadım sana lan nebicim evlatsın dediler bana innat edim aynen istiorum oyuncağı kıramadınki beni dayanamadın gözler sabahlara kadar durdun başımda ağladın ben hasta olduğumda doktor aradın