Radyo Tiyatrosu

Vagonlar geliyor sallanarak Kömürcü ismail -Usta! Alaeddin döndü kömürcü Ismail'e -Ne var Ismail? -Usta ne olacak bu harbin sonu? Alaadin -Iyi olacak Kömürcü ismail -Nasil yani? Alaadin -Yemekli vagonda raki içecegiz Kömürcü ismail -Biz mi? Alaadin -Biz Kömürcü ismail -Kömürü kim atacak? kim sürecek makineyi? Alaadin -Onu da biz Kömürcü ismail -Alayi birak usta, kim Kazanacak? Alaadin -Biz Ismail hiçbir sey anlamadiysa da üstelemedi Çok siyah ve çok kalin kaslariyla oynadi biraz, sonra: Kömürcü ismail -Ustam dedi, bir sualim daha var Su gördügün raylar dolanir mi bütün dünya yüzünü? Alaadin -Dolanir Kömürcü ismail -Demek ki harp olmasa, ama yalniz harp degil, hudutlarda sorgu sual sorulmasa, raylarin üzerine saldik mi makineyi dünyanin bir ucundan öbür ucuna varir Alaadin -Deniz dedi mi durur Kömürcü ismail -Gemilere binersin Alaadin -Tayyare daha iyi Ismail güldü Kirikti ön dislerinden biri Kömürcü ismail -Ben tayyareye binemem usta, anamin vasiyeti var Alaadin -Tayyareye binme, diye mi? Kömürcü ismail -Hayir karincayi bile incitme, diye Alaeddin kocaman elini vurdu çiplak uzun ensesine Ismail'in: Alaeddin -Sen ne hafiz oglusun! Zarar yok ulan, yine de bineriz tayyareye, adam öldürmek için degil gökyüzünde püfür püfür safa sürmek için… Simdi sen hele atesi bir süngüle Mahkum Fuat gördü ve bir daha unutmayarak derinde iki Atlisiyla uzaklara büyük sehrine dogru giden yolu. Ve gözünde ilk defa kaybettiginden Istanbul'u basladi birdenbire kendi evinde anlatmaya: Fuat -”Dedem, dedi” Benim dedem bir açayip adammis Bahriyede kolagasi Evde bir tek fotografi var. Belli ki sivri uzun fesih altinda usturayla kazinmis koca kafasi. Mürteci müthis. Düsün ki mesrutiyet olunca sultan Hamid'e yeminliyim diye nikah tazelemis. Zaten üç yil sonra tekaüt ve kulaksiz'da bakkal Sonra 338′de ölüyor istanbul'un kurtulusunda. Birinci tesrin ayi.