Tekrar Üzül

Kalbin kırıldı mı yeterince? Bitti mi dökeceğin sahte gözyaşları? Hayattan bıktın mı yeterince? Bitti mi kalbinin zamansız sıkışması? İntiharı denedin mi yeterince? Bitti mi beni gördüğün rüyalar? Hiçbirisi yetmedi biliyor musun? Hiçbir şey bitmedi baştan başla tekrar üzül Hayat!! Vurdu yine beklemediğim anda Bu satırlarda olmasa yok beni anlayan Zaman denen kavramı yok etti akbabalar Ölmemi beklemeden geçti bir anda saldırıya O, güç olmasa dayanamazdım asla Toparlanamazdım belki bırakırdım kendimi O'ndan sonra Bu hastalığın yok sebebi, rüyalarımda dolanan serçe kalbime konma Ben gideyim yavaştan emanet kalsın eserlerim, ben bu rüyada çıkıştan önceki sonda Geçmiş bende renkli değil hep siyah beyaz Hatırladığım her şeyde sen varsın ama hepsinde simsiyah Bir leke gibisin hatıralarda, sanki her yerdesin ama hissetmiyorum varlığını Karanlık bir sabah gibisin, aydınlık görmemiş bir güneş gibi Bugün düştüm yine kendi çizdiğim piramitten Ne çektim ben hayatta senin zamansız işgalinden Her satırım derin anlam içeriyor her parça bir final Satırlarım kafamda oluşup geçti kağıtlara bu sırda MegA mimariden