Hz.fatıma'nın Şiiri

Hz. Ahmed'in türbesindeki kokuyu Bir kes hisseden, artık yaşadığı sürece Güzel kokular koklamasa ne çıkar Birisi kat kat toprağın ardındaki babama desin ki; Hıçkırıklarımı ve sesimi duyurabilseydim eğer; Ona derdim ki; Senden sonra, üzerimde öyle musibetler döküldü ki Şayet bunlar gündüzlerin üzerine dökülseydi, Hepsi karanlık gecelere dönerdi. Ne zaman gecenin bir vaktinde dalın üstündeki kumrunun ağlayışını duysam Ben de onunla sabaha dek ağlarım And olsun ki bundan sonra hüzün benim tek sırdaşım Ve yemin ederim ki boynuma takacağım tek gerdanlığım da Senin için süzülen göz yaşlarım olacak. Sen bütün insanlığı aydınlatan bir nurdun Karanlık gecelerimizdeki dolunaydın Sana iniyordu aziz ve celil olan Rabbimizin ayetleri Ve ruhül kudüs Cebrail'di ziyaretçimiz Sen gidince o da terketti bizleri, Ve bütün hayırlar perdelendi artık bizlere Ah keşke, keşke ölüm senden önce bize uğrasaydı Bizi bırakıp gidişinden sonra, sana kavuşmamıza engel olan Nice perdeler girdi aramıza, onca genişliğine rağmen Artık şehirler bana dar geliyor, iki torunun da Toza toprağa bulandılar bu da bana zor geliyor Artık bize sadece ağlamak düşüyor yaşadığımız sürece, Hem de öyle bir ağlayış ki gözlerde bir damla yaş kalmayıncaya dek Sana olan hasretim dayanılmaz bir hal aldığında Ağlayarak seni ziyarete geldim, Kabrinin başında ağlıyor ve inliyorum, ama ne çare ki Hasretinden şikayet eden bana sen hiç bir cevap vermiyorsun. Ey toprağın bağrındaki babacığım, Sen öğrettin bana ağlamayı ve ancak seni anmakla unutuyorum Bütün derdimi ve kederimi, Her ne kadar sen toprağın ardında benden uzakta isen Bu mahzun kalbim seni asla unutmadı ve unutmayacak…