Sensizliğin Gecesi

Kağıt kalem elimde ve yine sensizlik Mezarımın üstüne binlerce tohum ekildi Ben artık yokum güllerim kanatır Bir daha gül veremem cünkü mezarımda dikili Kemik sızlar cünkü güller kurudur Güzelliğin bir okyanus kadar durudur Gökyüzünden ötürü ıslanan toprağım Benim kişiliğim değil gözlerim suludur Geceler hep karanlık elimde bir resmin Gözlerim her gece yaşlara teslim Dünya farkındamısın bilmiyorum ama Gün gectikce bozuluyor aşkın nesli Bugünde kalp hırsızımın resmini cizdim Kalbimin anahtarı söyle nerede gizli Farkına varamadım sanırım bu yetmiyor Hadi mehmet git artık ne bekliyon Kağıda bugün bütün icimi döktüm Aşk benim ciğerimi hergün söktü Yakın gibi olsakta kalbimiz ıraktı Bu devirde sevda kalbi coktan bıraktı Buralardan git artık bakmadan ardına Gittiğin günden beri ağladım hep ardından Mutluluğu ölcemem eğer benim olursan Ölümün pencesinde sensizliğe bırakma Zindanda gecti ömrüm ayak seslerinle Bu kadar seven olmaz benim değerimde Toprağa döküldü güllerim kanı Kopardığın damarları bağladım aşk ipiyle Sen omzuma yaslandın teslim oldu bedenim Bağımlılığını bırakma az olsun bedelim Seni kalbimde taşıdığımdan ağrıdı heryerim İstesen ömür boyu kabinde beklerim Yüzündeki hüzün gidişinin etkisi Sorsana o herife seni bir kere sevdi mi Sensizliğe eş değer nefesimin etkisi O şerefsiz verdi mi benim verdiğim değeri