İkrazat

Gül ! Akıbetim yüreğinin tam içinde Bu ihtirasın anlamına sarılmak mı sevinmem Ahvalime aşık olan sensin misin ve neyim ben ? Bu diyarlardan gitsem bile, gelir misin benimle ? Gülümsemen cennetin en saf haliydi anlatamam Bir kez olsun dudaklarına şiirlerimi saklasana Gözlerinle karşılaşsa, toprak olur kıskanan Sevgin umutsuzluğuma bağırdı ‘'Git, kalk masadan!'' Gözlerinin kahvesinden hatır alsam kırk yıl için Sakallarım ağarsada, her şeyine kefilim Ervahına aşığım Bu suç da benim delilim İkametim sol yanın ve makamında misafir… Sevgin gönül bahçemin en güzel meyvesidir Adın huzur kokan gözlerinden içtiğim bir şerbetim İtirazım kader değil, ellerinin değmemesi Çarmıha gerdim gururu, saçlarında bekleyip… Kimse bilmez ses tonunda ne bulduğumu O an dünyaları silip birden unuttuğumu Sanki bildiğimi zannederken mutluluğu Aslında en zor yolun ortasında durduğumu… Hakikatim ol kadın ! Razıyım kadere Benim kaybettiğim her dakikam uzaktır zafere Sana anlattığım o taş kalbi, bıraktım ya yere Artık umrumda mı ellerimden dökülsün lekeler ! Nakarat : Gül ! Asaletinle gel kalbime zuhur et ! Gül ! Sakallarımdan döküldükçe bu suret ! Gül ! Çünkü bugün huzur bize zaruret ! Metanetim bu yüzden, sen aç kalbini kabul et ! Gül ! Esaretimdi yalnızlığı bilmemek Gül ! Sefaletimdi yokluğuna bir sebep Gül ! Cesaretimle hayallerime direnmek Gönlüne yerleşip oradan hiçbir zaman gitmemek ! Azami bir sevginin tam ortasında cefakar Bir adam düşün, parmaklıklar arkasında merdut ! Ağzından dökülen bütün şiirleri berduş Bu zaruri bir ihtiyaç ve kalbim sana mecbur ! İzafi bir duygu sevgi, kafiyeler yalan Sen olmasaydın benim bütün şiirlerim kanar Zatına mahsus bir kader fakat yolum sana Bedeviyken gördüğüm bir serap oldun bana Neticem ol sarıl, ben bi avareyim burada Ebedi bir saadetten fazlasını sunmam… Faziletin merhamet, gel bir çiçek ol bağrıma Tam infaz edecekken beni, yetiştin imdadıma… İcaz ettiğim bütün bu ızdırabı söndür Hakikatın künhünü ben gözlerinde gördüm Sende gelip yüreğimden necaseti söktün Buna binaen tüm insanlığımı avuçlarına gömdüm ! (Nakarat)