Mevzi

Adımların ağırlaşırken, daima düşüncelisin bil ki Yağmur yakar bir gün tenini, bu gerçek ıslanmanın ilki ! Şartlı bir tahliye zinciri, tüm şehri yakar bir gün elbet pisliği Ebabil'in mistiği zihnine yağarsa gerçeklik bir fil gibi ! Gülümse, kızıl bir çehre, bu savaş nasıl devam eder söyle ? Ücra bir günahtır eylül, oysa mayıslar bir tövbe Lekeli bir arzu nesnesiyken, nasıl konuşur insan böyle ? Yalanlardan bıkkınsan eğer, bekliyorum seni onuncu köyde Iraklardaki bir manyak söylemiş, kavga ve aşk bağımsız Leş diyalektiğin iç çelişkilerden koparsa ruhun tanımsız Dünyadaki hiçbir devrim zaten olamaz ki kadınsız Issız düşünde meşgul partizan, istersen haydut sanırsın ! Zarafet geç kalmışlığa kurban, kurşunlar kendisine ! Hani birkaç saniyelik göz teması tamam, şimdi herkes mevzisine Ahval içinde, siperde aşk, nasıl anlatılır sana gelmeyeceğim Neden bu Marksist keskinliğin, buna pratik diyelim sevdiceğim… Sana anlatılan kuraklardır uykun, eskimiş bir kasabadan selam Endişeli bir hırsa teslim acı çekmiş ancak hiç ölmemiş kelam Vahim bir şans vermek isterdim, ancak ellerde kalmamış meram Gülüm, anlatılan dürüstlüğüm, tüm cephelerdeki en büyük belam İsterdim uzaklara bakma ki dünyan, boynundaki urgan Lanetli bir Cioran dersi bu vuslat, gönlündeki kurban İkazına orkide sunmak, sus bak, tüm kaleler kumdan Meğerse çok acı çekmiş, kastatı hissizliği bundan…