Vuslat

Tek başına kalanlardan fazlasını bekleme ! Gelmeyecek ışıklar ve karanlığım tek sebep Her gelen bir parça alıp gittiğine sevinse Bende kalan hiçliğin tek çaresidir delirmek ! Yare gelir sevinmek o pembe düşlerinde Bayat hikayeler palavra Sende düş benimle ! Fazla küsmedim ben Aşka lütfedince, Neden yorgun düşen omuzlarıma fazla yük verirler ? Kafamdaki kadın sana bulaşmasın sakın Çünkü kirlenir ! Hayallerim senden uzak kalır ! Bence durak yakın, inmeliyim artık Sana konuşmadığın tüm sözlerin emanet bıraktım ! Selametle tatlım Kirli olan yansın ! Seni sen olmadan yaşamak da artık bana şarttır ! Özlediğimi varsay Gönül kanmaz artık Her gecemi sen çal, gündüzleri yaktım ! (Feridun Düzağaç) Güzel günler hasret için vuslat olur bir gün Sence şairlerin aşkı neden ölümsüzdür düşün Sebep aramak mı berduşların kaderinde küfür Zaten sevgi susuz kalınca, çölde bile üşür ! Sanki dönmediler düşüp ! Kabus olur talih ! Yorgunum, dermanıma sebep var mı sahi ? Sadakat mı baki, yoksa unutmak mı daha iyi ? Anlatanlar adi Saklananlar asi ! Alttan alan sakin olup saçmalamaz sandım Bu nasıl bir yağmurdur ? Bir tek ben mi ıslandım ? Bulutları kıskandım, güneşlerden uzaktım Aşk dediğin kaybolan tüm cesetlere tuzaktır ! Yaklaşamam uzak dur Tüm uçurumlar yüksek ! Sonu gelmez gönüllerin yollarında tümsek Kaderim dövüşmek ! Hesapla görüşmek Sınavdır bölüşmek ! Ruhunla öpüşmek… (Feridun Düzağaç)