Seven Bir Yar Say Beni

Öyle bir efsun sundu gözlerin gözlerime Anladım yıllar yılı aradığım sensin yâr Ay doğdu çalkalandı bir coştu ki denizler Bilinmez ülkelerden ülkeme gelensin yâr Kaybolan sevgilerin rastladım izlerine Sen gönülde gönüllü kalmayı bilensin yâr… Bakışına sığındım çağır beni al beni Yangınlar ortasında kalmışım kurtar beni Bitsin artık bu melâl seven bir yâr say beni Bu izbe gecelerin girdabı yutar beni Sensizlik ülkesinde hayatın yok albeni Ruhum zindanda iken neylesin saray beni Adını dua ettim her an sensin dilimde Bulut ol, yağmur ol, bir sel ol, götür beni Hüthütün Kaf dağına ulaştığı bir zaman Senlikte kaybolayım bitir bendeki beni Bir kere olsun yeter dön de bir ‘sevgilim' de Sonra yitir istersen yangında duman duman İçimdeki hıçkırık yanık bir ney sesidir Ne bir anlayan olur, ne de bir kimse duyar Ben çile denizine yelken açmış giderken Düşüp sularda yiten huzurun gölgesidir Duymazsın yüreğimi yollarına sererken Ses ver artık sesime, nerdesin sevgili Yâr? Dağlarda uğuldayan rüzgârlarda sesin var Her çiçekte bir renksin, kokusun, güzelsin yâr Sevdandır hep coşturan, koşturan diyar diyar Bu aşkı derya almaz okyanuslar gelir dar Bu sevgi çağlayanı ancak gönüle sığar Varlığında yok oldum, beni sende dirilt Yâr..