Sustuğum Kadar

Verse 1: Geri geldim yazıyorum, elimden gittiği kadar Olanlar içime sinmiyor, kaleme sindiği kadar Gelenler 'anlat” diyor, gidenler 'ahmak” Kalanlar hep susuyor, tek duyan Er-Rahman Nakarat: Sustuğum kadar dert, Dişi sıktığım kadar sert Çok zor bu vesselam, Yok bir ses seda gözlerim dolarken Verse 2: Öyle bırakmışlar, tutamıyorum yarını Yarım desem diğer yarımın hatrı kalır, darılır Yalnız desem yan yana olan şükreder, sarılır Allah yazarsa yaşanır, ben yaşarsam yazarım Sizin karanlığınız, benim aydınlığım belki Belki benim karanlığım, sizin aydınlığınız Belki de anlık, alışana dek karanlık Alıştım siyahı sevdim, aydınlığa kapandım Nakarat: Sustuğum kadar dert, Dişi sıktığım kadar sert Çok zor bu vesselam, Yok bir ses seda gözlerim dolarken Verse 3: Yalnız anladınız, nitekim yalnızım Çünkü sizin doğrularınız, benim yanlışım Göğsümde uyutmuş, sırtımdan yaralanmışım Fark etmemişim, çok severken dalmışım Ayakta uyutulduğumdan uykusuz, bitabım Ben rafta unutulmuş tozla kaplı kitabım Okumanın yaşı var bak gözlerimde bin ahım Sayfa kadar beyaz, kalem kadar siyahım Biri var hayal evinde ateşten dili var Biri hayalinde siyahın üstünde yeri var Biri var hayal evinde kararmış içi var Biri var hayalinde ateşten dili var Bir gece karşıma çık, Kanalboyu'nda bir bankta Konuşmadan yürüyelim yan yana, yavaştan Çıkalım zirveye içimizdeki savaştan Sen Bursa'yı seyret, ben seni yamaçta Hüzünü görmek istemiyorum, yüzüne bakabilir miyim? Gözlerinden diyorum, bir fincan alabilir miyim? Gönlümün dili yok lakin yanabilir gibi Böyle buyrun benden soldan yakabilirsiniz Nakarat: Sustuğum kadar dert, Dişi sıktığım kadar sert Çok zor bu vesselam, Yok bir ses seda gözlerim dolarken