Banu Çiçek

Dudağın kan kızıl ateş parçası Bürür sıcaklığı gören herkesi Aşkınla erlerin yüz binlercesi Tutuşsa sen yine gülüp geçersin. Filhakika sen bir meçhul meleksin İhtimal ukbada görüneceksin Tanrı kanadına düğümler çeksin Yoksa sen orda da durmaz uçarsın. Gül tenin kar gibi soğuk ve beyaz. Ve yıldızlar gibi ulaşılamaz. Nedir bu mehabet? Ne bu çalım, naz? Bir görünür, bir kaybolur, kaçarsın. Kaf dağının ardı mıdır konağın? Ebediyet suyu mudur yunağın? Bağ mıdır, gülistan mıdır yanağın? Her dem gülücükler, güller saçarsın. Acaba acunda yok mu bir eşin? Bulunmaz mı yurdun, evin, evdeşin? Nedir bu dağdağan, ne bu ateşin? Başımıza onmaz bela açarsın. Han, bey, çeri senin için boğuşsa On bin kılıç kalkıp on bin baş düşse Dokuz kral, dokuz ordu döğüşse Aldırmaz sen yine kımız içersin. Akan kanlarımız nehre dönüştü Yiğitliğin namı yerlere düştü Bir karar ver artık, sabrımız taştı Sen, ey banu çiçek kimi seçersin? Mesut İlkay YANIK