Temenni

Yorgun bir çocuk gibi uzansam dizlerinde Elem, hüzün ne varsa silinse hatırımdan. Sırrolup sonsuzluğun derin denizlerinde Kurtulsam başımdaki tipiden, yıldırımdan… Bir kurtuluş olsa da onulmaz çilelerden Doğrulup beraberce el uzatsak yarına… Ayrılıp kahra giden gafil kafilelerden Doludizgin at koşsak esenlik diyarına… O diyar ki orada bahtiyarlıktan başka Ne bir duygu barınır ne de yaşar kahır, gam… Tanrı izin verse de ölmeden önce keşke Biz de varıp oraya çadır diksek bir akşam. Mesut İlkay YANIK