Torço

bir çini tablo bir mermer heykel bir natürmort kadar masumdur ve baharın şarkısıdır varlığın Torço yokluğun kuraklığıdır dağ başlarında uçurum çiçeklerinin ve son dinozorun kursağından geçen son lokmadır neşen neşesidir kuşların sancın sancısıdır rüzgarın güzel, doğru, iyi, insan Torço sezginin, keşfin, imgenin ışıltılı yıldızı aynı yaralar açıldı senin de bilincinde duru, nazlı, soylu düşüncelerine ateşten çiviler sapladı kıyıcılar kâinatın bozulmamış o ilk sessizliğine sindi nefesin belleğin, gizin, sanatın sessizliğine çünkü yasak sana Torço şiir söylemek, şarkı da öyle yazmak da, çizmek de düşünmek de… ama dayan Torço yarının özgürlüğü bugünün utanç tabutlarını olanca gücüyle tekmelemekte korksun mezar kazıcıları korksun ölü soyucuları korksun uşakları kralların saç tellerine, tırnaklarına kadar korksun buna inan Torço birleşince yarının çocukları fikirde, düşte, emekte yani birleşince tek bir yürekte senin dağılan parçaların da birleşecek ve ismin yağacak çatılara her direniş yağmurunda Torço Torço Torço...