Gökyüzü

Söyle şimdi nerde gökyüzü? Çünkü onu en son gözlerinde gördüm Şimdi maviliğine bulamışsın bu şehri ben İstemeden huzurunu kaçırmışım , kördüm Sen hayatın ölüme giden en kısa yolusun Bugünde seni yazdım ben sayfalar dolusu Rengiyle huzur veren gökyüzünün dokusu Ölmekse içime çektiğim bi parça deniz kokusu Sen anla artık halimi ben anlatamam Bir yağmurum yokken asla gökkuşağına tutunamam Maviliğin huzuru yoksa orada yaşayamam ben Senin olmadığın bi yeryüzünde yaşlanamam Şimdi sırtı dönük bana yıldızlar ve hayli yorgunum Ve üstü örtülü cümlelerim var hayali senin gibi Kaçmak için bi gökkuşağına tutunmak gibi Yağmurdan sonra gökkuşağı aynı sen gibi Çünkü ben burada yalnızlığın şarkısıyım Diline dolanmış bi sözcük kadar yalnızım, yapma Bu sefer İstanbul'a aldanamam senin için Devamı olmayan bi şarkıyım ben üzgünüm bu yüzden Biraz da suçluyum bu şehri güzel kılan Herşeyden mahrumum fakat huzurum burada Yani burada mahkumum da Aldığım her nefesi İstanbul'a borçluyum Öfkeliyim güneş kadar ağırdım Suçlu ve yalnızım ben kendime bağırdım da Olmadı yapamadım, satırlara sığamadım Nefretimle taştım bıraktım gölgemi çağırdım Ben görmedim kendimi nasıl bi haldeyim Sönmedim hala ben aynı yerdeyim de Anlaşılan dileklerin güçsüz bu dünya'da Ne kadar istediğini bilsem de ben daha ölmedim