Yamaç

Verse 1: Ben bi okyanusun dibi kadar derindim ve Görmedin ben ölmek için her sabaha dirildim İrkildim aynı boşlukta kendime direndim Temiz bi sayfa açmak için daha fazla kirlendim Kalbinle gölgelediğin her satıra doydum ben Biraz daha yoksun seni satırlarla boğdum Kelimeler hafif çünkü kalbim artık soğuk Vicdanıma perde çektim bugün ölüm kadar soluk Bi gölge görmedim ki sen sansın gözüm Yanardım huzur için öfkelerim sönük Bi darbe daha vursun hafifleşsin yüküm Nereye bakarsam bakayım yine sırtın bana dönük Mavinin hangi tonu resmeder ki seni Sana baktığım o gökyüzü karıncalaştı demin Düştün o satırlardan aynıydı zemin Ve şimdi inan artık yok rüyalarda yerin Nakarat: Zaman bize bi mezardır uyan Tamam da bu dünya içinde yalan Varsa yine uzaklaş amaçtan Ölüyo rüyalarım iter o yamaçtan uzakta Verse 2: Ben artık uzaktayım kalbine sığınmıştım oysa ki Sıkıştım satırlara tutundum noktaya , sonda ki Şimdi sakinim bu tavrımdan sakın yüz bulma Artık benim zaman kavramım yalnızca kumdan Zamansa geri vermez ektiğini toprak kadar Gurbette dostun ettiğini etmez akrep olan Bu sefer zahmet etme ben giderim zorlamadan Sen beni boşver zaten zamanı durduramam Her sabah aynı güneşle besledim öfkemi Nefret değil bu gördüğün saklayamam gölgemi İnkar etmek hafif kalır suskunluksa önlemim ve Biliyorum herşeyden fazla istiyorsun ölmemi Belki de istediğin olur vaktimi bilemem Çünkü her tarafım sarp ve gözlerimde dağ Uzakta değil ihtimal , kendimi yolcu ettim orada Arkamda kalan kül , buruşuk el ve dağ. Nakarat: Zaman bize bi mezardır uyan Tamam da bu dünya içinde yalan Varsa yine uzaklaş amaçtan Ölüyo rüyalarım iter o yamaçtan uzakta