Yolculuk

Verse 1: Şimdi hangi gökyüzü sana daha yakın Her satırda bi sigara, biraz daha yakın Hangi yarın avuntumdu benim hayallerim yarım Görmediğiniz tüm gerçekler için gökyüzüne bakın Bu benim suçum değil ben büyümek istemedim Gün geçtikçe değişmekten haz etmedim gizlemedim Her gün aynı martavallar herkes farklı yerde dinlemedim Hiç birini, düşüncelerim aynı değişmedi Gölgemi sürükledim gittiğim her yere Omuzlarımda ağırlık hep hissettim ve kaç kere Kaçmayı denedim yok çare güçlü ol ve tekrar dene Çocukluğum aynı parkta düştü yere Hapsoldum bilinçaltı zindanında Aldırış etmez sanki sesi kısık vicdanının da Karanlık çöktüğünde yani düşündüğün anda Masumiyetin bekliyor seni yastığının altında Nakarat: Nereye kadar sürer bu yolculuk ama Kaybettiğin herşey içine korku Bu hikayenin kahramanı yok mu? Ölmek yaşamaktan zor mu? Verse 2: Zamanın doldu, keşkelerle doldun hep Geç gelen sorunlu bi kaç kimse kim sorumlu Bugün ölmek gibi zorunlu, özlemekse sonumdu Gerçekten söyle bugün yaşadığın hangi şey olumlu? Gerçekten yoruldum yazmaktan bile Geçmişimden kurtulmak için hiç getirmem ki dile Kaybettim yine kendimi zararım kime Bu gece de düşünmeden rahat uyumayı dile İmkansız düşünmek kalem kadar zararsız Sözlerim gibi masum ve ölüm gibi zamansızım Emin ol kalbin kadar amansızım, kararsız ve Gördüğüm her aynada bedenim kadar cansızım Güneşi kaybettim gözükmedi hiç penceremden Yakaladığım her fırsatı hep kaçırdım ellerimden Masumiyetin üstü örtülü kapandı sözlerimde Hepinize sesleniyorum, bir çocuğun gözlerinden. Nakarat: Nereye kadar sürer bu yolculuk ama Kaybettiğin herşey içine korku Bu hikayenin kahramanı yok mu? Ölmek yaşamaktan zor mu?