Sokaklar

Ben sana bakmaya utanırken Sen arkana bakmaya dahi tenezzül etmedin Mevlam kokunu yağdırıyor sanki bulutlardan Gecenin dolunayı en büyük dost yalnızlığıma Her insan figüran sanki doldurduğum kalbimde Ağlamak mesele değilde sensizlik çok zor Gittiğin sokaklar hala seni anlatıyor bana Beni yalnız bıraktığın sokağın köşesi Hala yetim ve soğuk Gittiğinden bu yana çok keşkelerim oldu benim Keşke keşke en son sarılmamızı o kadar kısa kesmeseydik Bilemedim tabi gideceğini Her şey şaka gibi geldi bir an Gittin kaldım bekledim Döner be döner dayanamaz dedim dönmedin Keşke kokunu saklayabileceğim bir kavanoz olsaydı Hafızamı bir cinayete kurban etmek istiyorum bazen Gölgeni de alıp gittiğin çarşamba gecesini unutmak için Bu dünyada tek değer uğruna hayatımı heba ettim ben Yükselen bulutlar gururumu taşıyamıyor artık Siyahlar içerisinde kaybediyorum Tek başıma girdiğim savaştaki siperimi Sen gibi kimseyi sevmedim ben Ve sen gibi kimse yıkmadı beni Gözlerim artık sürekli sağanak yağışlı kadın Bu aşka bahar gelmeyecek biliyorum Ve sonbahara alışıyorum Güllere papatyalara Çiçek bahçelerini unutalı çok oldu Panjurunu indirdiğim kaderimde siyahıma teslim oldu Yaptığın ihanet değildi değişik bir cinayet biçimi Yargılanman için keşke olsaydı bir mahkeme salonu Bak bu gece dalgalı saçlarını yaptım boynuma halat Isıtmadın hiçbir zaman ellerimi Kır boynumu kadın kır boynumu