Çocukluğum

1.VERSE Aynı yolun sokaklarında büyümüş binalar Bu görğnmeyen gökyüzünde arşa çıkar travma Öncesinde günde 5 kere mahalle maçı fakat Şimdi Mete'nin kafasından dökülmüş saçı Akla gelir küçükken yediğin baba tokatları Geçim kavgasında adam nasıl kızıp kin tutarım Bir bisiklet istemiştim küçüklüğün hatırası Şimdi istediğim küçüklükte kalmaktı . . . . . . . . . . tıkanmıştı nefes Fakat hiç bir zaman top peşinde kırılmadı heves Uyandığım bir sabahta ilk ölümle karşılaştım Çünkü kuşuma mezar oldu kafes Bir depremin etkisiyle herkes aynı tarlada Çadır kurup yaşadık emanetiz Allah'a Bi yağmurun damlasıyla uyanmıştım annem Dedi sıkı giyin gidiyoruz okula NAKARAT Kafamda binbir soru var Bu sorulardan daha zoru var Çocukluğuna bir adım at ama Adımlarında bir sonu var 2.VERSE İlk kavgam, tekme tokat dayak yedim Yinede kırılmadım hayat dedim olur dedim bütün Büyüklerim gülüp bana geçer dedi Bende aksini düşüp daha fazla içerledim Çelik çomak oyanamaktan yorulmamıştım Aksam saatinde saklambaç oynayarak Bildiğiniz bütün çömekleri patlatırdık Bizim bildiğimiz bitek üç kağıt buydu İlk sigara içtiğimde korkuyordum anam babam Öğrenirdi eve girmiyordum Bakkaldan sakız alıp çiğniyordum Kokusu gittiğinden emin olduğumda eve giriyorum Eminimki bu duyduğun senin çocukluğun Biliyorum bu yollarda uçurtmalar uçurdun İpi koptuğunda hayallerini unuttun Topun patladıysa parasızlık sorundu