Vur

Risk aldım hayattan ayaklan artık olmaz hüzünlere beş kala Sormadığım bir çok şey var kendi doğrularım yanlış olsada Sabah olmaz tüm geceler yanar ayaz olmaz bakışlarında kar Belki doğmaz hayatıma benim gebe kaldığın aşkların falan Kumpaslar kuruldu sevgiye kendine gel bura tekin değil Vede emin değildim hayatı boyunca insan kaç kere sevinmeli Başkasıyım artık ben bana benzeyen herşey yok olmak üzere Aklıma geliyorda bi gülerdim sessizliğimle bi hayli içten Koma halinde tüm sokakların yaşam belirtsi düşük Bu yüzden uyuştu hepsi yanlız kaldık koskocaman kalabalık içinde Kanımız kaynadı deliydik elimiz uzandı her yere çekimedik Tuzaktı gözleri düşürdü mevsim bahardı üstüm jilet gibiydi Eskiye yeni bir yıl gibiydi gelişin saçlarında rüzgarlardan Yıkılmış onlarca ev var soluksuzdu kabuslar Şiirler birikti zulamda hayatı anlatan tokat gibi Küfürler ettim dünyaya dünyanın suçu yokken üstelik. Vursana beni bırak ellerin ateşten kalepçe gibi Beni bağladır yine soykırım düşüm kendine gelmedi sonradan düşüp Korkmuyorum bu savaş yeri fakat ölmeden önceki son isteğim değil Ateşteyim bana yasaklı herşey özgürlükten dem vurdum içip Vursana beni bırak ellerin ateşten kalepçe gibi Beni bağladır yine soykırım düşüm kendine gelmedi sonradan düşüp Saklanmış tüm yargılar ona buna meyl edipde umut bekleme Terkeder oda odanda sadece duman bulutları güneş bekleme Sözüm ona ben yazarım kahrımı çeken koskocaman bi sayfa var Bura taştan toprak yok yeşercek umutta cabası be anla Haşa ben beşerim elbet yanlışlarım olucak utanmam Haset tohumları bu ruha hasret duygusu belkide bi başka bahara Eskiye yeni bir yıl gibiydi gidişin saçlarında ateş var Yananlar olucak yananla yanılmaz aklın almazssa uzaklaş Suratlar beton gibiydi ve maktule sorulan son isteği nedir Her daim palavlara fiyaskolardan arta kalan bir hiçlik gibi