Babam (Parti 3)

Salıncaklarımda kan ellerimde kan varken Nasıl bu toprak üzerinde yürüyebilirdim ki Dehşet saçan aynalar geçtiğim yerde beklerdi Gözlerimdeki perdeler gitti gerçekleri belirtdi Korkum öfkemle birleşti ve intikam peşindedir Sokak aralarında dolandıkça kendimi kaybettim Ömrümden kısalıp geçen günlerin telafisi yok Sende yoksun bu zamana kadarda hep yoktun Keşke gerçeği bilmeseydim ne olurdu sanki Doğruyu öğrenmek bu sefer canımı çok ‘'Çok'' yaktı İğne gibi sapladı mermiyi ruhum yaralandı Kovanları topladım yerden sükunet sağlandı Bak hayat içinde sarhoşa benzer viraneyim Leylek bir pislik getirdi asla geri götürmedi Temizlemeye çalıştım ama fazla fayda etmedi Çatlamış bi bardaktan su içmekten yoruldum Nakarat Dalgalar,yükünü yük bilip kıyıya doğru adımlarını atarlar, bir acı,bir vahşet, bide manşet olan sebebler habere konudur İki kelime Soğutur insanı yer yüzünden, dünya rabıtasından kopmuşken mevlam sırlarım kefen olmuş sözler mezarım Son kezde doğru düzgün göremedim ki yüzünü Kapı aralığından bakmak istedimde izin verilmedi O şok darbesi , O beni bitiren sırlar dünyası Saçlarımada yansıdı geçmişin beyaz resmi Dehşete düştüm,günler geceler üstüme geldi Deli gömleğini giydirip bedenime yaktılar ateşi Yanıyor şimdi her yanım kül haline bürünmüşken Güneş görmeyen gözlerim kadar karanlıktaydın Ellerim nasırlaştı bu şehre yumruk atarken Her şeyimi elimden aldı ben küçük bi çocukken Varlıkla yokluk arasına ince iplik çekilmişken Kuşlar üstüne konup , bir çırpıda bitirdiler Her şeyden yoksun kalmak kadar uzaktaydım Rap müzikle tanıştım hayatımı baştan yazdım On senedir sanki kuyunun içinde kapalı kaldım Pencere açmak istedim ama dört tarafımda kapanmış Nakarat Dalgalar,yükünü yük bilip kıyıya doğru adımlarını atarlar, bir acı,bir vahşet, bide manşet olan sebebler habere konudur İki kelime Soğutur insanı yer yüzünden, dünya rabıtasından kopmuşken mevlam sırlarım kefen olmuş sözler mezarım