Hezeyan

Verse 1: 'Nasıl yani?” Diyecek kadar sorumsuzum Üstelik bir çocuk tavrı hakim bana doyumsuzum Küserim kin dolu hayatımdan, çıkardığım insanlar film olur Kanaatınla, kıskandığın insana git zoru sor Dicek ki 'hayat şartı durum yok” zor, İsteyip başar şansı bulup koş, boş, Olduğunu söyleyecekler lüzum yok, yok Oldurup göstersen de kusuru bol görcekler Dört dörtlük olmayacaksın unut olum (unut olum) Söv öldür doymayacaksın unut olum (unut olum) Kindarlık kararlılık duymuyosun (duymuyosun) Bir yanın kararmış sen uymuyosun, kurallara Dicekler 'kötü yaptığın” inkar et yürü Bu zaman bi geçse düşü andırır firar sen yürü Sürekli konuşçaklar, sen dahil bahsi geçer ölümün Üstelik zorundaysan sahiden de ölünür (aagh!) Nakarat x2: Sefalet koştuğum yol bitmiyo mu? (Bitmiyo mu?) Elimden birşeyler hiç gelmiyo mu? (Gelmiyo mu?) Şanssızlık dersin buna, veyahut kader dersin Çözümdür ölüm belki bilmiyorum Verse 2: Ne istiyosan olmayacak, istediğin Geçmesini beklediğin, hiçbişey geçmicek, sıkıntı cok Sen biliyosan sormucan, bilmeyip desteğini vermesin İsteyip diretme yıkıntı o Nezaketen birşeyler yürüyo, çevremde Mesafeler girerse üzüyo, nedense Güvendim derken hem de, istersin erken gelse Günlerdir senle evde istemezsin beklemekte Hayatın monotonken intiharı düşünsende Baya bi sorarlarken intihara gülümsersen Cesaretliymiş dicekler sefaletin içindeyken Sen halâ eski sensin hep felaketin içinde Ölümü arzularken vazgeçmemek iyi mi sence? Hiç ölmedin ki önce hissetmedin değil mi bence? Kesin bi soğukluk vardır kusursuz durgunluk sahi Durulmak ne güzel şeymiş, ölümün tarifiyse! Milis, nasıl? Eskisi gibi mi? Bi önceki gibi ha? Nakarat x2: Sefalet koştuğum yol bitmiyo mu? (Bitmiyo mu?) Elimden birşeyler hiç gelmiyo mu? (Gelmiyo mu?) Şanssızlık dersin buna, veyahut kader dersin Çözümdür ölüm belki bilmiyorum