Seni Bulduğum Son (Ft. Sahra)

Mitsah: Çok çetin bir oyun bu seninle varolan Bende dahil oyuna fakat biraz farklı roldeyim Seyre daldığım bu filmin sanki tam içindeyim Bazıkere dışında ağlayan bi paylaço Sabırsız bir insanım ellerimde kozum yok Hayata karşı korumasız kalbi kırık bi çare Suskunluğumun sebebi belli geçmiş izlerimde saklı Bi çok şey aslında sebebi yok dedimya sorma Sahra: Sonbaharsın sen nede çok sevilirsin herkesçe Her şiirin içinde sen varsın her sarkıda nesırde Benımde anlatacaklarım var sana sözlerimde Belki anlatamam sözlerim bitip tükendiğinde İstesem verirmisin bana ılık rüzgarlarını Amma velakin ancak öyle anlatırım içimdeki fırtınayı Alda git gözlerimi sulandıran o sert ruzgarını Ben dökerim içimdeki fırtınayla o kurumuş yaprakları Nakarat: Kendi içimde kayboldum Bitmez sandığım bu yollarda Bir yer var senin olduğun Kendi içimde kayboldum Bitmez sandığım bu sonlarda Bir yol var seni bulduğum Mitsah: Gittiğim yol karanlık gelde ol ışık yanımda Fazlasıyla dikenli geçtiğim bütün bu yollar Biliyorum ki vardığımda yine hüzün muallak Uçurumdan düşüyorum tut bırakma elimden Kalbim açık sonuna dek gelde ol konuk Benimle poyraz ol ve es uzak diyarlara Bense sağnak olurum kayıp bu sahralara Sözün bittiği yer seninle karanlıktan aydınlığa Sahra: Es geç diyemem kırmadan ağacın dallarını Sert pek keskin bir okadar kasımın soğuk havası Üşütüyor bazen beni yeşil gözlerinin bakışları Isınmak için baktıkca yeşilinde en güzel masal diyarları Söylemek istediklerim var nasıl anlatır bu sözlerim Korkumdandır sana yar herbir kelam düğümlenir Avuçlarımda bir duamsın rabbimden dilediğim Bir meçhul geleceğin ? Çölüme yağmur gibi beklerim… Nakarat: Kendi içimde kayboldum Bitmez sandığım bu yollarda Bir yer var senin olduğun Kendi içimde kayboldum Bitmez sandığım bu sonlarda Bir yol var seni bulduğum